Of het aan het tijdstip lag, een zondagavond om 18.30u, wie zal het zeggen? Arno en Barend waren niet op het blad geschreven wat misschien een slechte voorbode was? De ruststand beloofde inderdaad niet veel goeds bij de 19-12 stand. Een klein wonder was alles waar men nog kon op hopen, maar zo gebeurde….
“Rastaman” Broeckmans deed waar we voor vreesden, want een zwakke verdediging bij de Uilen gaf hem alle kansen om te tekenen voor 8 van de 19 treffers, de eerste 30 minuten. Ons middenblok stond er niet en onze vriend mocht zijn vizier zonder te veel tegenstand op scherp zetten vanop 9m. Wouter deed zijn stinkende best maar kon gezien het spelbeeld zich niets verwijten. De brave man stond in een “schietkraam”. Na vijf minuten was de trend al gezet en was het 4-1! Als het niet de “Rastaman” was, kwam de pivot wel in beeld bij de thuisploeg. De organisatie was volledig zoek in onze verdediging en men kwam overal een stap te laat, en het uitstappen gebeurde ook niet. Jasper op linkerback milderde nog op minuut 10 tot 5-4, maar we bleven achter de feiten aanlopen.De kloof tussen de twee teams groeide gestaag aan tot 3 à 4 eenheden maar op vijf minuten voor affluiten had de thuisploeg via een korte tussenspurt de bezoekers op de knieën bij 16-10. We konden nog milderen met 2 treffers, waaronder de eerste voor de ingevallen Rik, maar het verdict was hard en ontnuchterend, 19-12 bij de rust. Hier moest dringend een stevig plan uitgedokterd worden bij de koffie.
De opstelling, met Rik er nu bij vanaf de eerste minuut, bracht ons al meteen hoop op verbetering. Twee treffers van ons nummer 2 en eentje van Lars vanuit zijn betere positie op linkerback, schonk al meteen wat hoop, 19-15 na amper twee minuten spelhervatting. Broeckmans en Van Dijck milderde echter weer meteen, maar Yoeri liet zich ook gelden en de 21-16 na 35’ bood ons toch een positiever beeld. De thuisploeg bleef echter vastberaden via de 23-16 van Bonhomme, zodat na 40’ de kloof nog steeds op vijf eenheden stond. Het spel én de doelpunten gingen op en neer tot de twintigste minuut, “het” moment waarop de Uilen eindelijk toesloegen. In een tijdspanne van 4 minuten trilden de netten plots vijf maal op rij bij de thuisploeg door toedoen van Bert, Rik en een bedrijvige Floris. het trio was goed voor elk 7 treffers, en Floris was hier echt wel de man in “the picture”. Hij was niet alleen trefzeker zondag maar hij had ook oog voor zijn overbuur, en bediende Bert overhoeks als het moest. De thuisploeg veerde nog even op, ook al had coach Nick ons juist gewaarschuwd voor te veel overmoed(?)bij een time-out, maar de Uilen drukten door en wanneer we 32-34 voorkwamen, in overtal, was de wedstrijd gespeeld. Een late treffer van Meeuwen schonk hen nog de laatste hoop op een gelijkspel, maar dat was hen niet meer gegund. In laatste instantie moesten we nog wel hun laatste doelpoging afblokken, om de punten mee te nemen naar Wilrijk. De leveranciers van “pacemakers” deden zondag wel goede zaken denk ik!
De man die in aanmerking kwam voor de bubbels was Floris, ik zal de Cavaman verwittigen in Frankrijk!
Scoreverloop: 10’ 6-4, 20’12-9, 30’ 19-12, 40’24-19, 50’ 29-25, 60’ 33-34
Scoorden: Floris, Rik en Bert elk 7, Yoeri en Bart elk 4, Bakkie, Jasper en Lars elk 2
Ladderman